KONTAKT:
aga.wielewska@gmail.com
fragmenty recenzji:
"To bardzo ambitne przedstawienie pod każdym względem. Zostało skonstruowane na znakomitym tekście Tomasza Kaczorowskiego (...). Myślę, że Tomasz Kaczorowski realizując własną, jakże osobistą wizję, napisanych przez siebie słów, nadał jej niezwykle interesujący artystyczny wymiar. Niemała w niej i zasługa dramaturga Mariusza Babickiego, który całości nadał rytm oraz spiętrzał napięcie.
A także i Agnieszki Wielewskiej, autorki scenografii. Scena to szachownica pól czarnych i białych, kojarzących się z podziałem świata ze względu na kolor skóry, to znów oddających jasne i ciemne strony ludzkich charakterów. To jakby rozgrywana od wieków nieustająca partia szachów między Dobrem a Złem, między butą a strachem. Szachownica to miejsce walki toczonej pomiędzy silnym i słabym, między panem a niewolnikiem, między Jasnością a Ciemnością. Plansza ta przywodzi na myśl gładkie, beznamiętne, pozbawione ciepła powierzchnie, po których chodzimy.A nad nią, jak między niebem a ziemią, wiszą na stalowych liniach pnie drzew, pozbawione korzeni i korony. Znak życia niszczony przez człowieka, który podczas dalszej akcji scenicznej zawiśnie w bezładzie. Ciekawa plastycznie jest też szklana ściana, poza którą, jak w odrealnionym świecie, rozgrywają się zdarzenia."
Ilona Słojewska, Uwięzieni na conradowskiej rzece,
Dziennik Teatralny Bydgoszcz, 21-04-2018
"Spektakl opowiada o nas i o otaczającym świecie zwracając uwagę na to, jakie zagrożenia powodujemy bezmyślną pogonią za technologią i karierą. Mówi o naszej obojętności na to, co się dzieje wokół nas. Wydaje się, że to prosty, wielokrotnie wałkowany temat, ale zapewniam, że warto zwrócić uwagę na punkt widzenia Kaczorowskiego, gdyż jest on niezwykle świeży i tak brutalnie aktualny. Każdy po „#ciemność” może wysnuć inne wnioski na temat poruszanych zagadnień. Pomimo swojej różnorodności będą one na pewno trafione, gdyż spektakl nic nam nie narzuca, a zmusza do zajrzenia w ciemniejsze obszary własnego 'ja'."
Katarzyna Grochowalska, Jak wygląda życie we współczesnym jądrze ciemności?,
Radio Sfera, 21-04-2018
"Bardzo oryginalna, oszczędna a przy tym celnie trafiająca w sedno przesłania jest symbolika wizualna zastosowana w inscenizacji przez Agnieszkę Wielewską. Zwisające na łańcuchach pnie drzew, tworzą niby las. Ten kauczukowy, sprzed lat czy ten, też w imię cywilizacji, skazywany na śmierć współcześnie?"
Anita Nowak, W imię Ziemi,
e-teatr.pl, 23-04-2018
opis:
Trzymasz w ręku smartfon. A w nim smsy, Facebook, Instagram. Ciężko wyobrazić sobie życie bez niego. W przeciętnym smartfonie jest około 16 gramów miedzi, której największym producentem jest Chile. Powstają kolejne kopalnie. W bateriach telefonów jest kobalt, którego największym producentem jest Kongo. Powstają kolejne kopalnie.
A my chcemy więcej, więcej, więcej smartfonów.
Jądro ciemności jest bliżej niż myślisz.
Jądro ciemności to realne miejsca na Ziemi – wszędzie tam, gdzie toczą się wojny o surowce, wojny domowe, eksploatacja złóż kosztem natury.
Spektakl „#ciemność” to próba przyjrzenia się naszej obojętności i odpowiedzialności za współczesny świat.
„#ciemność” to także próba „odczarowania” powieści Conrada, która często postrzegana jest jako „najkrótsza” i „najnudniejsza” z lektur szkolnych. Na spektakl zapraszamy szczególnie nastolatków.
#CIEMNOŚĆ
Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu
prapremiera:
14 kwietnia 2018
tekst:
Tomasz
Kaczorowski
reżyseria,
opracowanie muzyczne:
Tomasz
Kaczorowski/
Paweł Paszta
dramaturgia::
Mariusz Babicki
scenografia:
Agnieszka
Wielewska
kostiumy:
Grupa MIXER
obsada:
Maria Kierzkowska, Mirosława Sobik, Jarosław Felczykowski, Wojciech Jaworski (gościnnie),
Paweł Kowalski, Arkadiusz Walesiak
AGNIESZKA WIELEWSKA