Twój e-mail
Treść wiadomości
wyślij
wyślij
Formularz został wysłany - dziękujemy.
Proszę wypełnić wszystkie wymagane pola!

KONTAKT:     

aga.wielewska@gmail.com

 

fragmenty recenzji:

 

"By powstało godzinne przedstawienie, wyreżyserowane przez Tomasza Kaczorowskiego, trzeba było zbudować małe drewniane uniwersum, w którym "ożyją" postaci z gdańskiej legendy. Wielka w tym zasługa Agnieszki Wielewskiej, autorki scenografii i projektów nietypowych lalek, wyrzeźbionych w pracowni plastycznej Miniatury. Właśnie drewniane rzeźby, małe dzieła sztuki, z dołączonymi rękami, niekiedy też nogami oraz ruchomą szczęką, stanowią najmocniejszy punkt gdańskiego spektaklu. Urzeka ich prostota i finezja, z jaką wpisane są w świat bohaterów. Ten w dużej mierze poza animowanymi przez piątkę aktorów lalkami, wyznacza jednolita ściana pełna okienek, w których oglądać można poszczególne lalki-bohaterów spektaklu."

 

Łukasz Rudziński,

Pomiędzy dobrem i złem w drewnianej oprawie. Recenzja "Nie wierzę w śmierć"

trojmiasto.pl , 06-11-2017

 

 

"Najnowsza premiera Teatru Miniatura "Nie wierzę w śmierć", zrealizowana na podstawie tekstu o. Wacława Oszajcy, w reżyserii Tomasza Kaczorowskiego - to piękny, mądry i wzruszający spektakl. Jego największym atutem jest scenografia gdańszczanki Agnieszki Wielewskiej. "

 

"Drewniane rzeźby zrobione w teatralnej pracowni to raczej ruchome maski niż lalki. Są to małe dzieła sztuki, z dołączonymi rękami, niekiedy też nogami czy ruchomą szczęką, animowane są przez piątkę aktorów."

 

Grażyna Antoniewicz,

Piękny moralitet dla dorosłych

Polska Dziennik Bałtycki nr 260, 08-11-2017

 

 

"Zarówno lalki, jak i scenografia zostały wykonane według projektu Agnieszki Wielewskiej. Stanowią niewątpliwy atut przedstawienia i wpływają na jego nastrój. Dopełnieniem tej podniosłej, niemal sakralnej atmosfery jest osobliwa gra świateł, która ściśle łączy się z tym, co dzieje się w danym momencie na scenie. "

 

Balbina Hoppe,

Ciemne oblicze sztuki ("Nie wierzę w śmierć")

Teatralia Trójmiasto, nr 216/1017, 14-12-2017

 

 

"Od lalek Agnieszki Wielewskiej trudno oderwać wzrok. Te drewniane bryły przypominają rzeźby porzucone przez artystę tuż przed ich ukończeniem. Albo kawały drewna, które morze opłukało i wypchnęło na brzeg. Albo zmurszałe posągi, których oblicza rozmył wiatr. Kiedy ożywają w dłoniach i głosach aktorów Teatru Miniatura – mówią o cierpieniu i szczęściu. Albo o sztuce i szaleństwie. Albo o życiu i śmierci. Najwięcej zaś te dziwne oblicza, niedokończone, a jednocześnie przejmująco kompletne, opowiadają o miłości."

 

Anna  Jazgarska,

O miłości

teatralny.pl, 18-12-2017

 

 

Jednak, aby mogło powstać przedstawienie w Teatrze Miniatura, trzeba było talentu młodej Agnieszki Wielewskiej. To ona jako autorka scenografii, a w szczególności projektantka nietypowych lalek, stała się główną twórczynią scenicznego dzieła. Jej oryginalna praca zdecydowała o wyjątkowym pięknie i artystycznej jakości przedstawienia. Każda z drewnianych rzeźb opowiadających bądź dialogujących o tym, co kiedyś, w przeszłości, zdarzyło w tworzeniu Grupy Ukrzyżowania, to osobne teatralne dzieło sztuki. Sprawiają wrażenie jakby już dawno wyciosane były z jednego pnia drzewa. Surowe w swojej prostocie. Czasem z doczepionymi nogami, albo z ruchomą szczęka. Zastygłe w geście wyczekiwania, tak jak się czasem widzi rzeźby w kościelnym mroku. Kiedy aktorzy je animują potrafią być ekspresyjne, dynamiczne, a nawet liryczne. Potrafią realnie, ale też i metafizycznie żyć na scenie. 

 

Andrzej Lis,

Legenda w drewnie

materiał własny, 06-02-2018

 

 

Drewniane lalki, w których kryje się zarazem prostota i finezja. „Nie wierzę w śmierć” wg tekstu o. Wacława Oszajcy z gdańskiego Teatru Miniatura to jeden z najpiękniejszych spektakli, jakie widziałam. Przejmujący poprzez ostateczność spraw, o których opowiada, niosący nadzieję dzięki przekonaniu o tym, że Miłość jest nieśmiertelna.

Kamila Łapicka,

Okup ostateczny

zteatru.pl, 27-01-2018

 

 

opis:

 

Czy głęboka i żarliwa wiara może być usprawiedliwieniem zabójstwa? Czy w konsumpcyjnej współczesności możliwe jest bezwarunkowe przebaczenie i miłość? Gdzie jest granica wolności twórczej artysty?

„Nie wierzę w śmierć” to otwarty i szczery dialog o granicach sztuki i kultu religijnego prowadzony przez człowieka Kościoła oraz osobę niewierzącą. Jako punkt wyjścia do tej rozmowy autor o. Wacław Oszajca i reżyser Tomasz Kaczorowski wybrali gdańską legendę o niespotykanej ekspresji konającego Chrystusa z krucyfiksu, który stanowi jeden z elementów pochodzącej z XV wieku Grupy Ukrzyżowania w Bazylice Mariackiej. To opowieść o rzeźbiarzu, który zabił swojego modela, żeby w wiarygodny sposób oddać wyraz cierpienia i męki umierającego. Współpraca autora i reżysera jest dowodem na to, że przeciwieństwa mogą zrodzić wzajemne zaufanie i szacunek.

 

 

nagroda:  

 

Za scenografię do spektaklu Agnieszka Wielewska otrzymała Nagrodę Teatralną Miasta Gdańsk przyznaną w ramamach Miedzynarodowego Dnia Teatru w 2018 roku.

https://kultura.trojmiasto.pl/Nagrody-teatralne-od-marszalka-i-prezydenta-Gdanska-rozdane-n122037.html#

https://pomorskie.eu/-/-wiedzmin-najlepszym-przedstawieniem-roku-kto-otrzymal-nagrody-marszalka-

 

 

 

 

 

NIE WIERZĘ

W ŚMIERĆ

 

Miejski Teart Miniatura w Gdańsku

prapremiera:

5 listopada 2017

 

na podstawie tekstu:

o. Wacława Oszajcy

reżyseria:

Tomasz

Kaczorowski

scenografia, kostiumy:

Agnieszka

Wielewska

muzyka:

Miłosz

Sienkiewicz

 

obsada:

Joanna Tomasik
Jacek Gierczak
Jacek Majok
Piotr Srebrowski
Krystian Wieczyński

 

 

  1. pl
  2. en

AGNIESZKA WIELEWSKA